მოთხრობის მთლიანად რუსულ ენაზე წასაკითხად ნახატზე დააწკაპუნეთ

 

თუ მოხალისე გამოჩნდა, რომელიც და ამ მოთხრობას გადმოაქართულებს, მის ნაშრომს  სიამოვნებით გამოვაქვეყნებთ საიტზე

 

 

“არაგვის პირას, სოფელ მლეთაში, შვიდი ძმა ცხოვრობდა. უფროსს ხუცა ერქვა. ძმებს ერთადერთი და თამარი ჰყავდათ...”

 

“На берегу Арагви, в селении Млета жили семь братьев. Старшего
звали Хуца. У братьев была единственная сестра Тамар...”

 

***

 

“სასტიკი ერისთავისგან ხალხის მხსნელი ხუცა, დიდი პატივით ლომისის წმინდანის მომსახურად აირჩიეს. დღესაც ლომისის დეკანოზები ხუცა ბურდულის შთამომავლები არიან.”

 

“Хуца, избавившего народ от жестокого князя, с почетом избрали смотрителем Ломисской святыни. И по сей день все смотрители Ломиса происходят из рода Хуца – Бурдули.”

 

***

 

ჯიმშერ

ჯიმშერ ხადას მობრძანდება, ქალბატონი უშლის ხელსა;

ბატონო, ნუ მიბრძანდები, წუხელ ვიყავ ავ სიზმართა,

შენს ნაგებ ციხე ქვითკირთა სამი ჰკრეს ზარბაზანია,

ცალი კუთხე ჩამოშალეს, მიწა დაიძრა მყარია.

_ქალბატონო, რატომ ბრძანებ, რათა ბრძანებ მაგ სიტყვებსა,

მე რომ მთიულეთს წავბრძანდე, ჩემი შიში ქვასა ხეთქა,

მოვკრეფ ყალან- ბეგარასა, თრუსოსა და ხადახევსა,

ასეთ ხალათს გამოგიცვლი, რო შაშურდეს თავადებსა.

პატარა ხანი ვაცალე, ორი ბიჭი თოფსა სტენსა,

ერთმანეთს ეუბნებიან; „თოფი კი არ დაგვიცდესა!“

ქალბატონი ცხენით ელის, ჯიმშერ კუბოთ მიართვესა,

ომანმა და ქაიხოსრომ ქოჩორ ხელი გაივლესა:

„ჩვენც იქ უნდა დავიხოცოთ, საცა ჯიმშერ მოგვიკლესა.“

ხუცაი ჰფიცავს ხვთისასა იმ თავის ლომისისასა;

„ორივეს დედას ვატირებ , ჩემსა და ჯიმშერისასა“.